senna miangue

Senna Miangue, een Antwerps jochie die vooral woonde in Wilrijk en Hoboken maar zich ook op zijn gemak voelt in Milaan, Cagliari en Luik.

Onlangs strikte ik Senna Miangue voor een kort interview. Senna is geboren in Antwerpen, half Congolees (papa), half Belgisch (mama). Hij is momenteel 22 jaar (05/02/’97) en woonde tot zijn verhuis naar Milaan steeds in Hoboken of Wilrijk. Hij verdient zijn brood heden ten dage bij topclub Standard Luik.

“Ik was weggestuurd bij Beerschot …”

Senna was naar hedendaagse normen een laatbloeier in het voetbalwereldje.  Op 9-jarige leeftijd sloot hij zich aan bij het plaatselijke RVC Hoboken. Daarna volgde vrij snel een overstap naar Beerschot.

Wat velen niet weten is dat Senna ook een korte periode in de jeugdacademie van R. Antwerp FC te bewonderen was. Zelf had hij geen probleem om voor de “grote rivaal” te spelen. Hij zegt hierover; “ik was weggestuurd bij Beerschot en de grote concurrent nam mij met plezier over”.

Niet veel later keerde hij terug naar Beerschot. Hij vond zichzelf (terug) klaar om nationaal voetbal op het hoogste niveau te spelen. Vrijwel onmiddellijk na zijn terugkeer bij Beerschot klopte Inter aan de deur en zo maakte Senna op de leeftijd van 16 jaar dan ook daadwerkelijk de oversteek naar het blauw-zwarte deel van Milaan.

“Ik heb deze jongens onder mijn hoede genomen…”

“Het was in het begin niet gemakkelijk in Milaan”, zegt hij.  Maar Senna had al snel door dat hij niet de enige was in deze situatie. Er waren verschillende buitenlandse jongens die ook voor het eerst, op jonge leeftijd, ver van huis waren. Dit smeedde een band met als gevolg dat het niet lang duurde vooraleer het daar één gezellige bende werd.

Vooral het ver van huis zijn, vond hij in het begin een grote aanpassing. De taal had hij vrij snel onder de knie en ook met de typische Italiaanse gebruiken had hij geen probleem. Het eerste jaar bij Inter was hij de enige Belg, daarna kwamen Zinho (Vanheusden) en Xian (Emmers) ook de Milanese rangen versterken. “Ik heb deze jongens onder mijn hoede genomen en ze heel Milaan leren kennen” zegt hij niet zonder trots.

Senna begon als spits maar al snel werd duidelijk dat hij meer capaciteiten had als verdediger en dit zowel als linksachter als centrale verdediger. Op de vraag  op welke academie hij het meest heeft bijgeleerd, zegt hij resoluut; “bij Inter, puur omdat ze je in Italië echt wel leren hoe te verdedigen”. In zijn carrière tot dusver heeft hij van elke coach of trainer wel iets bijgeleerd. In Italië, bij Inter vooral op tactisch gebied. In België, op de Topsportschool, vooral veel op technisch vlak.

Na een aantal jaren in de jeugdreeksen bij Inter maakte Senna op 19-jarige leeftijd (onder Frank De Boer) zijn debuut in het eerste elftal van de Nerazzurri en dit als invaller in de wedstrijd tegen Palermo. Hij zelf zegt hierover: “er was een ongelofelijke sfeer, ik deed het bijna in mijn broek. Een groot vol Guiseppe Meazza Stadion. Ik was zeer zenuwachtig maar heb er toch van genoten.”

De echte Nationale ploeg? “Misschien komt dit nog”

Ook de Nationale jeugdploegen waren nooit ver weg. Senna heeft tot dusver in alle reeksen van de Rode Duivels gespeeld behalve in het eerste. “Misschien komt dit nog”, zegt hij. Het hoogtepunt in het Nationale shirt was het tornooi in Zuid-Korea (U18) dat gewonnen werd en waar prachtige resultaten werden neergezet tegen toch wel toplanden. (Frankrijk 3-3, Zuid-Korea 0-0 en Uruguay 0-2)

Over zijn terugkeer naar België, ondanks een contract tot 2022, is hij kort: “Ik was goed bij Cagliari maar iets in mij zei me dat ik terug moest keren om mentaal even alles terug op orde te krijgen en dicht bij mijn familie te zijn, daarom de uitleenbeurt aan Standard Luik.”

“ik was goed bij Cagliari …”

Een veelscoorder is Senna, als verdediger, nooit geweest en hij herinnert zich dan ook maar 1 doelpunt. Maar wel een belangrijk: nl. met de beloften van Inter tegen Stuttgart op een tornooi in Duitsland.

Op de vraag of hij ook een favoriete speler heeft, antwoordt hij zonder aarzelen: “Marcello (Real), voor mij is er geen betere linksback, alles is perfect; passing, dribbels, aannames…                            

Zijn droomclub om ooit voor te spelen is Chelsea FC en dit vooral om de mooie geschiedenis van deze club.

Tot slot vroegen we nog wat hij jonge voetballertjes, die ook de droom hebben om ooit profvoetballer te willen worden, nog wil meegeven? En daar is Senna heel duidelijk in: “zeker en vast plezier hebben en gewoon ervoor gaan en niet twijfelen. Niet geschoten is altijd mis. Goed luisteren naar de trainers en positief en gemotiveerd blijven, ook al is dit niet altijd even gemakkelijk” luiden zijn laatste woorden.

Met dank aan de familie Van Son - Carr - Miangue voor de foto's